عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدیداهميّت شناخت دنیا
1. حضرت امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) در نامه خود به امام مجتبی (سلام الله علیه) با خبران از دنیا را این گونه توصیف فرموده اند: «اِنَّمَا مَثَلُ مَن خَبَرَ الدُّنیَا کَمَثَلِ قَومٍ سَفرٍ نَبَاَبِهِم مَنزِلٌ جدیبٍ فامُوا منزلا خصیباً و جناباً مریعاً فاحتملوا و عثاءَ السفَرِ و فِرَاقَ الصدیق و خَشوُونَهِ السَفَرِ و جُشوُبَهِ المَطعَمِ لِیَأتوا سَعَهِ دارهِم و منزل قرارهم فلَیسَ یجدون لشییءٍ مِن ذَلِکَ ألَماً وَ لا یَرَونَ نَفَقَهً فیهِ مغرَما وَ لا شَییءٌ أحَبَّ إلیهم ممّا قَرَّبَهُم مِن مَنزِلِهِم وَ اَدنَاهُم مِن مَحَلِّهِم.» مثل کسی که دنیا را آزموده مانند گروه مسافری است که در منزل و جای گاهی خشک و قحط زده باشند، منزلی که برای آن ها سازگار نیست. بنابر این، منزلی پر نعمت و ناحیه ای سبز و خرم را قصد کنند که در چنین زمینه ای رنج سفر و دوری دوست، سختی راه و نا مطلوبی و ناگواری خوراک را تحمل کرده و بر خود هموار می سازند تا به خانه وسیع و گسترده و به منزل و قرار گاه خود برسند. آن ها از این همه سختی ها و ناراحتی ها، احساس درد و رنجی نمی کنند. و مخارجی را که در این راه، عهده دار می شوند زیان و ضرر نمی پندارند، و چیزی برای آن ها محبوب تر از وسیله ای که آنان را به منزلشان نزدیک سازد و به قرارگاهشان برساند وجود ندارد.
2. اما اگر دنیا را نشناسد نتیجه اش عکس مطلب گذشته است: حضرت امیر (سلام الله علیه) در نامه خود به امام مجتبی (سلام الله علیه) فریب خوردگان به دنیا را این گونه توصیف فرمود: «وَ مَثَلُ مَنِ اغترَّبِهَا کَمَثَلِ قَومٍ کانوا بِمَنزِلٍ خَصیبٍ فنبا لهم الی منزلٍ جدیب، فلَیسَ شییءٌ أکره إلیهم، و لا اّقطَع عندهم، مِن مُفارَقَتِ مَا کَانوُا فیِهِ، اِلیَ مَا یَهجُموُنَ عَلَیهِ وَ یَصیرُونَ اِلیِهِ.» مثل کسی که فریفته دنیا شود. مانند گروهی مسافر است که در منزل و جای گاهی پر نعمت و آب و گیاه باشند، ولی ماندن آن جا برایشان فراهم نباشد. و بخواهند که به منزلی خشک و بی آب و آبادی بروند. در حالی که هیچ چیزی ناراحت کننده، ناخوش آیندتر، هولناک تر و دشوارتر نزد آنان از جدا شدن از منزلی که در آن بودند. و رفتن به سوی آن چه به آن روی آورده و ناگهان وارد آن می شوند نیست.
3. خلقت برای دنیا نیست: حضرت امیر (سلام الله علیه) در نامه خود به امام مجتبی (سلام الله علیه) هدف خلقت را دنیا نمی بینند که آخرت: «وَ اعلَم اِنّکَ إنَّمَا خُلِقتَ لِلآخِرَهِ لا لِلُّدنیَاء، وَ لِلفَنَاءِ لا لِلبَقَاءِ، وَ لِلمَوتِ لا لِلحیَاِهِ.» بدان که تو تنها برای آخرت خلق شده ای نه برای دنیا، و برای نابودی نه ماندن، و برای مرگ نه زندگی.
1.امام علی (علیه السلام)، نهج البلاغه، نامه 31.
2.امام علی (علیه السلام)، نهج البلاغه، نامه 31.
3.امام علی (علیه السلام)، نهج البلاغه، نامه 31.
مرتضی آقاتهرانی
